صنعت ساختمان با گردش مالی بسیار بالا (حدود ۱۲۰۰ میلیارد یورو فقط در اروپا) بخش مهمی از اقتصاد جهان را در اختیار داشته و با سرعت بالایی در حال رشد است. از نشانه های این رشد می توان به نیاز کشور چین به ساخت ۴۰ میلیارد متر مربع فضاهای مسکونی و تجاری در ۲۰ سال آینده اشاره نمود (این حجم از ساخت وساز معادل بازسازی شهر نیویورک در هر دو سال می باشد).

در مقابل، صنعت ساختمان مسئول مصرف ۵۰ درصد از کل مصالح مصرفی صنایع مختلف و تولید درصد از کل دی اکسید کربن تولید شده در جهان می باشد. رشد نیاز به تاسیسات زیربنایی و احداث ساختمان های جدید با توجه به پیش بینی رشد ۲ میلیارد نفری جمعیت کره زمین تا سال ۲۰۳۰ همچنان ادامه خواهد یافت.

آماری که در کنار موارد فوق از اهمیت ویژه ای برخوردار می باشد، آن است که نیمی از جمعیت جهان بر روی زمین هایی زندگی می کنند که بصورت طبیعی مناسب احداث ساختمان نبوده و می توان نشانه هایی از تاریخچه تثبیت و بهسازی خاک را در آن ها مشاهده نمود.

اگرچه اطلاع دقیقی از تاریخچه تثبیت و بهسازی خاک بدست بشر وجود ندارد اما در کشور ترکمنستان، نمونه هایی از روش های تثبیت و بهسازی خاک مربوط به ۹۰۰۰ سال پیش یافت شده است. همچنین بخش هایی از دیوار بزرگ چین (مربوط به ۳۰۰۰ سال پیش) بر روی خاک تثبیت شده ساخته شده است.

اولین آیین نامه های تثبیت و بهسازی خاک در آلمان (۱۹۵۱) و استرالیا (۱۹۵۲) تهیه شده و از آن زمان پژوهش های متعددی در این زمینه صورت گرفته است. تثبیت و بهسازی خاک از ابعاد مختلفی همچون عملکرد ساختمان در زمین لرزه از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در سال های اخیر علی الخصوص یک دهه گذشته نیز، مقالات زیادی در این زمینه و با محوریت کاهش مصرف انرژی، کاهش آلودگی و استفاده از روش های تثبیت و بهسازی خاک در راستای توسعه پایدار تهیه و منتشر گرردیده است.