این مقاله به بررسی چگونگی پیشگیری از بروز تصادفات در زمان باراندازی مصالح و تجهیزات در کارگاه های ساختمانی می پردازد. به این منظور، محل باراندازی مصالح و تجهیزات به عنوان یک منبع تشعشعات ریسک بروز تصادف فرض می شود و میزان قرارگیری افراد در معرض این تشعشعات به عنوان ریسک بروز تصادف برای این افراد در نظر گرفته می شود.

جهت نیل به این هدف می بایست مسیرهای حرکت کارکنان در کارگاه، شناسایی و مدلسازی شود. مدل ساخته شده از الگوی حرکتی کارکنان، نمایانگر نحوه تردد افراد در کارگاه جهت انجام فعالیت های مختلف می باشد. در نظر گرفتن موارد اتفاقی نیز، سبب تدقیق این مدل خواهد شد. به این وسیله، مکان بعدی که کارگر در آن قرار خواهد گرفت با قوانین احتمالات و در ۸ جهت با زوایای ۴۵ درجه، پیش بینی می گردد و ریسک تصادف وی با ماشین آلات و تجهیزاتی که در آن محل در حال حرکت هستند، محاسبه می شود. محاسبه ریسک تصادف در قالب ماتریس ریسک بروز تصادف انجام می گیرد.

این مقاله، فاصله ای را به عنوان حداقل فاصله مجاز از تجهیزات و ماشین آلات در حال حرکت، در نظر می گیرد و بر این اساس، به نسبت فاصله میان افراد و ماشین آلات در مقایسه با حداقل فاصله مجاز، مفهومی را به عنوان شدت قرارگیری در معرض ریسک تصادف معرفی می نماید.

مدل معرفی شده در این مقاله، به عنوان سیستم مدیریت ساخت پیشگیرانه (PCMS) با استفاده از مجموعه ای از سیستم های شناسایی و رهگیری آنلاین در یک پروژه پل سازی در شانگهای چین به کار گرفته شده و نتایج قابل قبولی ارائه نموده است.

این مقاله اذعان می نماید که بزرگترین مشکل سیستم های اخطاردهی بروز حادثه در مطالعات پیشین و کارگاه های ساختمانی، آن است که بررسی ۷ روزه سیستم های مذکور نشان دهنده ۵۹% خطا در اعلام اخطار این سیستم ها بوده است.