به طور کلی مخارج مشترک قابل تسهیم بین پیمان های مختلف شامل هزینه های بالاسری یا سربار پیمان (پی نوشت ۷) می باشد که به شرح زیر است:
_ مخارج دستمزد نیروی انسانی دفتر مرکزی.
_ مخارج بیمه های عمومی و حق بیمه کارکنان دفتر مرکزی.
_ مخارج وسایل نقلیه دفتر مرکزی.
_ مخارج سرمایه گذاری یا اجاره محل دفتر مرکزی.
_ مخارج نگهداری دفتر مرکزی.
_ مخارج استهلاک وسایل دفتری دفتر مرکزی.
_ مخارج آب، برق، سوخت، مخابرات، پست و پذیرایی دفتر مرکزی.
_ مخارج عوارض شهرداری برای دفتر مرکزی.
_ مخارج لوازم التحریر و ملزومات دفتر مرکزی.
_ مخارج فتوکپی و چاپ نقشه در دفتر مرکزی.
_ مخارج تهیه اسناد برای شرکت در مناقصه ها.
_ مخارج ضمانت نامه شرکت در مناقصه.
_ هزینه های متفرقه، شامل هزینه های حقوقی و قضایی، نشریات، عضویت در مجامع و مانند آن ها.
این موارد در حسابداری مخارج پیمانکاری بر حسب ماهیت آن طبقه بندی و با اعمال یکنواخت روش های سیستماتیک و معقول به پیمان های مختلف تخصیص می یابد. تخصیص مذبور مبتنی بر سطح معمول فعالیت واحد تجاری است. مخارج مشترک (سربار پیمان) دربرگیرنده مواردی از قبیل مخارج تهیه و پردازش لیست حقوق کارکنان پیمان است. مخارج مشترک همچنين ميتواند با توجه به استاندارد حسابداري شماره ۱۳ با عنوان حسابداري مخارج تأمين مالي، دربرگيرنده مخارج استقراض مرتبط با پيمان ها نيز باشد.
مخارج مشترک قابل تسهیم معمولا بر مبنای مواد مستقیم، دستمزد مستقیم، مبلغ پیمان یا ترکیبی از این مبانی، بین پیمان های موجود سرشکن می شود. از آنجا که انتخاب مبنا برای تسهیم مخارج مشترک تفاوت زیادی در بهای تمام شده و نتیجه عملیات ایجاد خواهد کرد، پیمانکار باید مبنایی را که منطقی تشخیص می دهد، برگزیند و آن را به طور یکنواخت در هر سال به کار گیرد.