مدیریت دانش در پروژه های ساختمانی

مدیریت دانش ابزاری است که می تواند در سطوح مدیریتی برای کاهش زمان در پردازش داده و انتقال آن در مراحل مختلف پروژه (پروژه های فعلی و آینده) مورد استفاده قرار گیرد. موضوع انتقال داده و اطلاعات از پروژه های تکمیل شده در گذشته، در صنعت ساخت و ساز موضوعی حیاتی است. با اینحال، همچنان خلا رویکردهایی سیستماتیک برای یادگیری از پروژه های قبلی احساس می شود. داده های ارزشمندی که از پروژه های مسکونی و تجاری کوچک، متوسط و بزرگ جمع آوری شده اند به ندرت برای تصمیم گیری در پروژه های مشابهی که شرکت ها در آینده انجام می دهند، استفاده می شود. این صنعت هنوز تحت سلطه رویکردهای خاص و فردی متکی بر تجربه و نگرش های شخصی می باشد. متخصصان این حوزه عمدتا بر مبنای قضاوت های خود، تصمیمات مرتبط با زمان، هزینه و کیفیت پروژه ها را اتخاذ می کنند.

تجربه و همچنین مطالعات موردی نشان داده اند که مدیریت دانش باعث کاهش محدوده زمان، هزینه های مربوط به اجرای پروژه و همچنین افزایش کیفیت و پایداری پروژه ها می شود.

مدیریت دانش، برای شناسایی، بهینه سازی و مدیریت فعال دارایی های فکری برای خلق ارزش، افزایش بهره وری و کسب و حفظ مزیت رقابتی، تعریف شده است. ساختار مدیریت دانش دارای سه حوزه اصلی است. اول، ذی نفعان در هر پروژه باید اطلاعات اساسی را که به نفع پروژه به اشتراک گذاشته می شوند و مورد استفاده قرار می گیرند، شناسایی نمایند. دوم، اطلاعات شناسایی شده باید به شیوه ای بهینه سازماندهی، تجزیه و تحلیل، ارائه و منتشر شوند تا همه ذینفعان بتوانند به سادگی خروجی تولید شده توسط فرآیند یعنی دانش را درک و استفاده کنند. سوم، ذینفعان باید اطلاعات بدست آمده از پروژه ها را برای استفاده در آینده حفظ، تصحیح و معتبر نمایند.