صنایع مختلفی که در حال حاضر در سراسر جهان در حال فعالیت هستند، اغلب ضایعاتی تولید می کنند که در بسیاری از موارد کاربردی نداشته و تنها به محیط زیست اطرافشان صدمه می زنند. یافتن راهکاری برای بازیافت مواد زاید حاصل از فعالیت این صنایع، علاوه بر کاهش آسیب به محیط زیست، سبب افزایش بهره وری سایر بخش های صنعت از جمله ساختمان سازی می گردد. استفاده از بلوک بازیافتی برای ساختمان های سبز یکی از این راهکارها می باشد که در این مقاله تشریح شده است.
آجر، بلوک و سفال از جمله مصالحی هستند که در صنعت ساختمان کاربرد فراوانی دارند. اما روش های سنتی تولید این مصالح، جای زیادی برای توسعه فناوری تولیدی آن ها نگذاشته است. استفاده از بلوک بازیافتی برای ساختمان های سبز یکی از روش های بهبود این مصالح در راستای توسعه پایدار بخصوص در کشورهای در حال توسعه می باشد. در صورتی که این مصالح بتوانند ضمن بهبود مشخصات فیزیکی و کاهش وزن بلوک ها، سبب کاهش هزینه های ساخت نیز گردند، امکان ورود گسترده چنین مصالحی به بازار ساختمان دور از ذهن نخواهد بود.
از جمله مشخصات فنی که باید با توجه به آیین نامه های موجود در تولید بلوک بازیافتی برای ساختمان های سبز مورد توجه قرار گیرد شامل مقاومت فشاری، جذب آب، جمع شدگی ناشی از خشک شدن، چگالی ، انتشار حرارت و صدا، مقاومت در برابر آتش و دوام در برابر چرخه یخبندان می باشد. دو مشخصه مقاومت فشاری و جذب آب از بیشترین اهمیت در پذیرش این نوع بلوک ها برخوردارند. مقاومت فشاری آجر و بلوک باید حدود ۳ تا ۱۰ مگاپاسکال بوده و جذب آب آن ۱۵ تا ۲۰ درصد باشد (براساس مقاله مرجع).
از جمله مواد بازیافتی که تا کنون برای استفاده در طرح اختلاط انواع آجر و بلوک بکار گرفته شده اند می توان به ضایعات کاغذ، ته سیگار، لجن حاصل از تصفیه فاضلاب کارخانه ها، فوم پلی استایرن، فیبرهای پلاستیکی، ضایعات کتان، پوسته برنج، ضایعات لاستیک، خاک اره و ضایعات چای اشاره نمود. باید توجه شود که استفاده از چنین افزودنی هایی با مقادیر بسیار ناچیز و معمولاً تا سقف ۵% وزن مصالح صورت می گیرد.
براساس تحقیقات، بهترین نتایج از افزودن ضایعات کاغذ به مصالح آجر و بلوک بدست آمده است که سبب تولید آجرهایی با مقاومت ۴۰ مگاپاسکال و جذب آب تا ۱۰۰% گردیده است. نکته اینجاست که آیا این مقدار جذب آب سبب جمع شدگی شدید پس از خشک شدن خواهد شد یا خیر؟